Πονάς αρκετά;

Αυτοχαστουκίζεσαι. 
Πονάς αρκετά; 
Δεν πονάς; Ξανά.

Μαγείρεψες νόστιμο φαϊ αλλά δεν μπορείς να φας, ο οργανισμός σου δεν το δέχεται. Θες να φας, όμως δεν μπορείς. 
Πονάς αρκετά;

Κλείνεις τα μάτια σου για να ξεκουραστείς κι αμέσως εμφανίζονται τέρατα, σώματα δέρνονται, κυλιούνται στη λάσπη, το πλήθος τρέχει, σε ποδοπατά. Ανοίγεις τα μάτια ιδρωμένος. 
Πονάς αρκετά;

Κάνεις ό,τι θα'κανες μια οποιαδήποτε μέρα, αλλά δε βλέπεις τίποτα όπως χθες. Έχουν αλλάξει οι διαστάσεις των πραγμάτων, η σύστασή τους, η απόστασή τους από'σένα. Πασχίζεις να τηρήσεις τη συνήθεια, μα η συνήθεια είναι ένα βήμα πιο πέρα από σένα. 
Πονάς αρκετά;

Οι λέξεις που χρησιμοποιείς, οι ίδιες που είπες και χθες, τώρα μοιάζουν κενές. Γράφεις, μιλάς, και δεν μπορείς να διαβάσεις ή να ακούσεις τι λες. Κι οι άλλοι σου αποκρίνονται, σου χαμογελούν. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι σου λένε. Σε κοροϊδεύουν; Δεν καταλαβαίνεις. 
Πονάς αρκετά;

Το σπίτι δεν ξέρεις ποιου είναι. Είναι το δικό σου; Κάποιου άλλου; Καμία οικειότητα. Προσπαθείς να θυμηθείς, πώς σε λένε; 
Κοιτάς στον καθρέπτη και βλέπεις το ίδιο πρόσωπο με χθες, μόνο που τώρα δε σε κοιτάζει πίσω.

Πονάς αρκετά;