Πρωτοβρόχια

Ήρθε μας το Φθινόπωρο,
ρίχνει ο ουρανός νεράκι
το χώμα λάσπη γίνεται
χείμαρρος το αυλάκι.

Δροσίζονται τα σπιτικά
τα δέντρα ξεδιψούνε
σφαλίζουν τα παράθυρα
κι οι τζίτζικες σιωπούνε.

Νωρίς η νύχτα απλώνεται
νικά το φως της μέρας,
μα την τσακίζουν αστραπές
την κατατρέχει αέρας.

Τραντάζει η γη με κεραυνούς,
τα σύννεφα βροντούνε.
Απόψε οι άστεγες ψυχές
πούθε να κοιμηθούνε;

Να φάνε πού θα βρουν φαϊ
που φθίνουν οι οπώρες;
Ν'αργούσε ο Σεπτέμβριος
να φέρει τέτοιες μπόρες...