Στο σκοτάδι.

Στο σκοτάδι τεντώνεις ασυναίσθητα τα πτερύγια των αφτιών σου 
για ν'ακούσεις καλύτερα τη μαυρίλα. 
Φοβάσαι το δαιμονισμένο φτερούγισμα της σκνίπας, 
γιατί δε βλέπεις πού θα σταθεί να σε τρυπήσει.
Μην προσπαθείς να δεις γύρω.
Το σκοτάδι δε νικιέται με τα μάτια.
Ορθάνοιχτα κι αν τα'χεις, είναι τυφλά σα νεογέννητου λύκου.
Κράτα τεντωμένα τα πτερύγια των αφτιών σου,
κι ώσπου η σκνίπα να σε τρυπήσει,
θα' χεις ξυπνήσει.

Η μάστιγα. (Μικρά,αφελή στιχουργήματα IV)

Κανείς δεν είναι κανενός,
κανένας για κανένα.
Όλοι την πάρτη τους κοιτούν,
κι εγώ κοιτώ εμένα.








Σημείωση:  Νιώσατε μόνοι σήμερα, ή τσάμπα πέρασε η μέρα;

Προς τον νοσηλευτή.

Σκασμένα χείλη.
Η ξερή ατμόσφαιρα σκότωσε το τριαντάφυλλο στο ποτήρι.
Μα, ποιος το'φερε δω μέσα;

Μισόκλειστα βλέφαρα.
Το σκοτάδι καλύτερος φίλος μου στέκει τώρα, παρά το φως.
Το φως που καίει τα μάτια κάθε που πατάς τον κιτρινισμένο διακόπτη.

Γυμνό το πέλμα κρέμεται έξω απ' το κρεβάτι.
Μη με σκεπάζεις ,
ο θάνατος είναι η δροσιά που αναζητώ.

Άδεια η καρέκλα
περιμένει κάποιον να καθίσει,
μα δεν μπαίνει κανείς πια εδώ μέσα.
Μόνο εσύ έμεινες...
Κάθισε.

Μου φτάνει που είσαι εδώ γύρω ,
κι ας μη μιλάς πια.
Μόνο φέρε ένα καινούργιο τριαντάφυλλο.

Συμφωνικό ποίημα σε μι ελάσσονα, opus 29. (Μικρά, αφελή στιχουργήματα ΙΙΙ)

Θα'ναι μια νύχτα σαν όλες.
Μόνο που θα κρατήσει για πάντα.