Άνοιξη στο Γιόφυρο

Αργά το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα της ζεστής Παρασκευής, στη στάση του Κτελ, δυο άνθρωποι στο διπλανό τραπεζάκι είχαν ένα διάλογο που μου είναι αδύνατο να ξεχάσω. Εκείνη ανήσυχη, υπερκινητική, τον κοιτούσε στα μάτια με αγωνία. Εκείνος χαλαρός, έπαιζε τα λόγια του μες στα δόντια με αυτοπεποίθηση. Φεύγοντας τους άφησα να ψάχνουν λέξεις που να αρχίζουν από ένα γράμμα. "Άλφα". "Άνοιξη", είπαν μαζί.


-Γιάννη εγώ είμαι καλή;
-Καλή είσαι, αλλά τρως κάτι κολλήματα που σε κάνουν κακιά.
-Ναι αλλά στο βάθος είμαι καλή κοπέλα.
-Όχι!
-Ναι; Κακιά είμαι;
-Ναι. Έχεις καμιά πενηνταριά κολλήματα.
-Α... Τις ιδέες μου λες;
-Ναι, έχεις καμιά πενηνταριά.
-Όχι, το πολύ να είναι είκοσι.
-Πιο πολλές είναι. Να τα πιάσεις ένα ένα να τα..
-Θέλω να γίνω όπως πριν.
-Πώς;
-Καλά!
-Πιάσε ένα βιβλίο ψυχολογίας...
-Λες; Ξέρω για ένα μέρος που σε κάνουν όπως πριν μέσα σε σαράντα μέρες. Να πάω;
-Πώς θα πας;
-Θα με πάει ο πατέρας μου με το αμάξι.
-Να πας, θα 'ναι ωραία εμπειρία!
-Ναι αλλά δεν μπορώ. Έχω πρόβλημα.
-Τι πρόβλημα;
-Πρόβλημα.
-Α, οι λόγοι που μου 'χεις πει; Είναι όμως ωραίοι λόγοι...Τους απολαμβάνεις;
-Ναι! Εγώ Γιάννη είμαι ιδεολόγος, έχω δηλαδή ιδέες και λόγο!
-Ναι;
-Ναι! Θέλω να πάω στην Αθήνα.
-Σε δραματική σχολή;
-Όχι, στην Αθήνα, να ζήσω. Θέλω να νιώθω τι αισθάνομαι.
-Να κάνεις μια επιχείριση!
-Ναι; Τι επιχείρηση;
-Δε σου λέω γιατί είναι δική μου ιδέα.
-Εγώ θέλω να είμαι ελεύθερη.
-Εννοείς που έχεις πρόβλημα;
-Όχι, και πριν ήθελα. 
-Τι ώρα είναι;
-Τέσσερις.
-Θες να πάμε αύριο στη θάλασσα;
-Οι δυο μας;
-Ναι, να πάρουμε το λεωφορείο και να πάμε σε μια παραλία.
-Θα κολυμπήσουμε;
-Εσύ, άμα θες. Εγώ θα κάθομαι απέξω να σε κοιτάζω και θα καπνίζω.
-Να πάρω την τσάντα θαλάσσης που έχω;
-Ναι, και πετσέτα και κλειδιά, λεφτά...
-Γιάννη ξέρεις κάτι;
-Τι;
-Εγώ μόνο μ'εσένα κάνω παρέα.