Μια ακόμη ειλικρινής μέρα.

  Σύντομος και κακός ύπνος. Βεβιασμένο ξύπνημα. Κάπου κοντά στην πολυκατοικία ακούγεται ένα τρυπάνι. Πάλι. Σάββατο μεσημέρι. Κακή ηχομόνωση. Κρύο σπίτι. Ένα τράβηγμα στο κεφάλι, ένα μούδιασμα στο πρόσωπο. Κουκουλώνεσαι πρόχειρα με μια κουβέρτα και φτιάχνεις ζεστό καφέ. Η ώρα περνάει γρήγορα κι εσύ κάθεσαι ενώ σε λίγο πρέπει να φύγεις. Στα μέσα μεταφοράς μπαινοβγαίνει πολύς κόσμος. Αναρωτιέσαι, γιατί δεν κάθονται στο σπίτι τους με τόσο κρύο; Εσύ τη μέρα σου την είχες σκεφτεί αλλιώς πάντως, κι αν μπορούσες τώρα δε θα στριμωχνόσουν ανάμεσά τους. Τώρα περπατάς γρήγορα στο κρύο. Πού πήγαν όλοι; Στο δρόμο είσαι μόνος. Το κεφάλι χειροτερεύει, σχεδόν δε νιώθεις τα χείλη σου από το μούδιασμα, τα μάγουλά σου. Δε βιάζεσαι να προλάβεις, βιάζεσαι όμως να μπεις κάπου, να νιώσεις ότι έφτασες. Όταν πια ανοίγει η πόρτα, θυμάσαι εκείνο το τρυπάνι. Αν τρυπούσες το κεφάλι σου, ο πόνος θα σταματούσε. Ναι, σίγουρα θα σταματούσε.

Σημείωση: Οι εικόνες είναι στιγμιότυπα της ταινίας "π" του Darren Aronofsky,1998 .

Πρώτη Δεκέμβρη.

   Ο Νοέμβρης πέρασε οδυνηρά αδιάφορος, κάνοντάς με να νιώθω ορισμένες φορές πως κάθομαι σταυροπόδι στον πάτο μιας άδειας πισίνας. Ο Δεκέμβρης που ξημέρωσε σκοτεινός άρχισε να γεμίζει την πισίνα με το νερό της βροχής του, αναζωογονώντας την όρεξη για κολύμπι. Η χειμερινή ατμόσφαιρα από τη μια τονίζει την αίσθηση ασφάλειας και ανακούφισης μέσα στο ζεστό σπίτι, και από την άλλη κάνει την πόλη που απλώνεται έξω από το σπίτι ακόμη πιο σαγηνευτική. 

   Και κάπως έτσι, ενώ ο εξωτερικός κόσμος τελευταία μοιάζει αμετάκλητα δυσλειτουργικός , ο εσωτερικός κόσμος ακολουθεί τη δική του πορεία , όχι ανεπηρέαστος , πάντως πεισματικός. Σκέψεις και πλάνα στήνονται στο μυαλό , ζητούν την ενσάρκωσή τους σε ήχο και εικόνα , και τα όποια εμπόδια μπαίνουν στη μέση , κάνουν τη διαδρομή να φαντάζει μόνο πιο ενδιαφέρουσα και προκλητική. 

    Έχεις χώρο μέσα σου για αμέτρητα πράγματα. Το πνεύμα έχει τη δυνατότητα να διαστέλλεται ανά πάσα στιγμή και προς πάσα κατεύθυνση , αρκεί να σπρώχνεις τα τοιχώματά του με δύναμη. Όταν νιώθεις να πνίγεσαι στο εσωτερικό σου, ίσως χρειάζεται να ανοίξεις λίγο ακόμη χώρο, ή να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα . Ο κόσμος εξάλλου προσφέρει τόσες δυνατότητες , επιλογές , και γνώσεις , ώστε αν κάποιος ισχυρίζεται πως τίποτα δεν του κινεί το ενδιαφέρον , μάλλον έχει επιτρέψει κάποια εσωτερική συστολή. 

  Ελπίζω να μην πλανώμαι από μια ψευδαίσθηση εκκίνησης λόγω ημέρας . Η έμπνευση κάνει κύκλους, και όπως φεύγει , απροειδοποίητα , ακριβώς έτσι επιστρέφει κάποτε σε μας. 

Καλό χειμώνα. 

   

James Blake - Our love comes back.

http://www.flickr.com/photos/agleni/11142413384/