Ο Νοέμβρης πέρασε οδυνηρά αδιάφορος, κάνοντάς με να νιώθω ορισμένες φορές πως κάθομαι σταυροπόδι στον πάτο μιας άδειας πισίνας. Ο Δεκέμβρης που ξημέρωσε σκοτεινός άρχισε να γεμίζει την πισίνα με το νερό της βροχής του, αναζωογονώντας την όρεξη για κολύμπι. Η χειμερινή ατμόσφαιρα από τη μια τονίζει την αίσθηση ασφάλειας και ανακούφισης μέσα στο ζεστό σπίτι, και από την άλλη κάνει την πόλη που απλώνεται έξω από το σπίτι ακόμη πιο σαγηνευτική.
Και κάπως έτσι, ενώ ο εξωτερικός κόσμος τελευταία μοιάζει αμετάκλητα δυσλειτουργικός , ο εσωτερικός κόσμος ακολουθεί τη δική του πορεία , όχι ανεπηρέαστος , πάντως πεισματικός. Σκέψεις και πλάνα στήνονται στο μυαλό , ζητούν την ενσάρκωσή τους σε ήχο και εικόνα , και τα όποια εμπόδια μπαίνουν στη μέση , κάνουν τη διαδρομή να φαντάζει μόνο πιο ενδιαφέρουσα και προκλητική.
Έχεις χώρο μέσα σου για αμέτρητα πράγματα. Το πνεύμα έχει τη δυνατότητα να διαστέλλεται ανά πάσα στιγμή και προς πάσα κατεύθυνση , αρκεί να σπρώχνεις τα τοιχώματά του με δύναμη. Όταν νιώθεις να πνίγεσαι στο εσωτερικό σου, ίσως χρειάζεται να ανοίξεις λίγο ακόμη χώρο, ή να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα . Ο κόσμος εξάλλου προσφέρει τόσες δυνατότητες , επιλογές , και γνώσεις , ώστε αν κάποιος ισχυρίζεται πως τίποτα δεν του κινεί το ενδιαφέρον , μάλλον έχει επιτρέψει κάποια εσωτερική συστολή.
Ελπίζω να μην πλανώμαι από μια ψευδαίσθηση εκκίνησης λόγω ημέρας . Η έμπνευση κάνει κύκλους, και όπως φεύγει , απροειδοποίητα , ακριβώς έτσι επιστρέφει κάποτε σε μας.
Καλό χειμώνα.
James Blake - Our love comes back.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου