Atropa belladonna, Deadly nightshade, Θανάσιμος στρύχνος.
Μπελαντόνα, η άτροπος...με τις σκουροκόκκινες και μωβ "καμπάνες" της, τους μαύρους καρπούς της που είναι γεμάτοι με πορφυρό χυμό. Η ομορφιά της ελκυστική, ανά περίπτωση θανάσιμη. Τη διαπερνούν ουσίες τοξικές στις ρίζες, τα άνθη και τους καρπούς της. Ουσίες που σε μεγάλες δόσεις διεγείρουν το κεντρικό νευρικό σύστημα και μπορούν να φέρουν παραισθήσεις, παραλήρημα ή και θάνατο. Ουσίες που μπορούν όμως και να θεραπεύσουν, αφού δρουν ως αντίδοτο σε άλλες, και σε μικρές δόσεις καταστέλλουν ορισμένες λειτουργίες του νευρικού συστήματος.
Άτροπο την ονόμασε ο Διοσκουρίδης στην αρχαιότητα, παρομοιάζοντάς τη με τη μικρότερη και πιο αδίστακτη από τις τρεις Μοίρες, εκείνην που με τα ψαλίδια της αποφασίζει το θάνατο των ανθρώπων. Αργότερα εμφανίζεται ως Belladonna που σημαίνει όμορφη γυναίκα, γιατί στην Αναγέννηση οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν μικρές δόσεις από τον τοξικό χυμό της για να λευκάνουν το δέρμα τους, αλλά και για να διαστείλουν τις κόρες των ματιών τους, κάνοντας το βλέμμα τους διαπεραστικό και λάγνο...
Τον αλλιώς ονομαζόμενο "θανάσιμο στρύχνο", λεγόταν πως χρησιμοποιούσαν και οι μάγισσες(!) μαζί με άλλα ψυχότροπα βότανα, για να φτιάξουν ένα μίγμα, μια αλοιφή, που τους επέτρεπε να πετούν...Περιγραφές έχουν καταγραφεί πολλές από τα μεσαιωνικά χρόνια, όπου οι μάγισσες συνάζονται και αλοίφονται με ψυχότροπα μίγματα, βιώνοντας καταστάσεις βακχικές...όπου το σώμα παραληρεί και ο νους "πετάει"...Κι όλο αυτό βέβαια επέφερε τρόμο στους πολλούς, γιατί η εκτροπή, η γνώση, το ταξίδι, και ο χειρισμός επικίνδυνων ουσιών, ήταν έξω από τα πρέποντα ήθη...Γιατί παρέσυρε το ανθρώπινο πνεύμα σε μια κατάσταση μη ελεγχόμενη από τους συνειδητούς καθωσπρεπισμούς, απελευθέρωνε από τις αναστολές, την ψευδοηθική, την ενοχή...γιατί οι μάγισσες ήταν γυναίκες...
Η Μπελαντόνα λοιπόν είναι ένα φυτό γεμάτο με αντιφάσεις, που σκοτώνει και θεραπεύει, που φυτρώνει το καλοκαίρι σε μέρη απόμακρα και σκιερά, που εκφράζει ακόμη τη θηλυκή απελευθερωτική στάση και δράση. Είναι ο στρύχνος που τρομοκρατεί τους καθωσπρέπει, που "ανοίγει" τα μάτια εκείνων που θέλουν να δουν, που στην πραγματικότητα λύει τα "μάγια" της ανθρώπινης φύσης και των περιορισμών που το νευρικό σύστημα φέρει.
Το blog αυτό θα αναζητά λοιπόν αντιφάσεις. Τις αντιφάσεις που διεγείρουν τον νου, που φυτεύουν την αμφισβήτηση, που τρομάζουν τους ήσυχους και ευχαριστούν τους ζωηρούς, που περιγράφουν το υπαρξιακό, το πέρασμα από το υπαρξιακό στο κοινωνικό και στο πολιτικό, ή και τη συνύπαρξη αυτών...Κι επειδή το blog έχει μια διάθεση σκοτεινή και παιχνιδιάρικη...θα αποφύγει τις αναλύσεις, και θα μιλήσει ποιώντας τέχνη.
Καλώς σε βρίσκω...
