Εκ του μηδενός

Tίποτα.

Θέτεις σ'εγρήγορση

 τα κύτταρα όλα

  του σώματος 

  και του συν-

  αισθήματος.

Ονοματίζεις 

την παράνοια.

Το στρόβιλο

θέτεις σε κίνηση,

τα πιο βαθιά νερά μου,

του κύκνου τα φτερά 

τα λασπωμένα.

Υψώνεσαι

ατόφιο,αγνό,

για να σε

μαγαρίσω.

Πέσε χάμω.

Ήρθε η ώρα σου.

Μελάνι μαύρο το αίμα.

Γριά αιωνόβια η έμπνευση

ξάπλωσε απόψε στο κρεβάτι μου

και για του κόσμου όλου την ευτυχία

αντάλλαξε την πένα της με το  θάνατό σου.