Mind the gap.

  Κάπως έτσι ξεκίνησε η σημερινή μέρα: με μια αφηρημένη υπόνοια πως τα πράγματα κυλάνε ενώ εσύ όχι. 
Αφού κατάφερες να σηκώσεις το τομάρι σου από το κρεβάτι, κινείσαι άσκοπα μέσα στο σπίτι σαν να περιμένεις κάτι να συμβεί.
Και δε συμβαίνει τίποτα.
  Ας φτιάξεις έναν καφέ...
Πας στην κουζίνα. Μηχανικά αναζητάς τα απαραίτητα για τον καφέ. Ανοίγεις το ντουλάπι, βγάζεις αφηρημένα το βαζάκι με τη ζάχαρη.
Και ο καφές;
Το βαζάκι με τον καφέ θα'πρεπε να είναι δίπλα στη ζάχαρη, αλλά λείπει. Κάνεις μια αργή στροφή γύρω από τον εαυτό σου, κοιτώντας προσεκτικά το χώρο. Πουθενά ο καφές. Κι όμως χθες τον άφησες δίπλα στη ζάχαρη.
  "Σε όλους έχει συμβεί", σκέφτεσαι, αυτό που ψάχνουν κάτι και το έχουν ακριβώς μπροστά τους αλλά δεν το βλέπουν. Μπορεί να μην έχεις ξυπνήσει καλά. Άλλη μια αναζήτηση θα σε πείσει.
Ψάχνεις όλο το σπίτι. Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί, αφηρημένη καθώς είσαι τελευταία, να πήρες μαζί σου το βαζάκι σε κάποιο άλλο δωμάτιο και να το ξέχασες. Όμως δεν είναι πουθενά.
  "Κι αν το μετακίνησε η Άννα χθες;". Στο τηλέφωνο σου απαντάει πως δεν το έχει αγγίξει.
  Η επόμενη σκέψη είναι να τηλεφωνήσεις στη μητέρα σου. Δε θα έχει τη λύση, αλλά το να την ακούσεις στο τηλέφωνο θα σου ξυπνήσει σίγουρα κάνα δυό εγκεφαλικά κύτταρα.
Πληκτρολογείς αυτοματοποιημένα τον αριθμό του σπιτιού των γονιών σου και περιμένεις. Τουτ. Τουτ.
"Παρακαλώ". Ένας άγνωστος άντρας απαντά, κι εσύ κατεβάζεις αμέσως το ακουστικό με τρόμο.
  Μπορεί να τρελάθηκες. Μπορεί να μην είσαι αυτή που νομίζεις πως είσαι. Μπορεί να ζεις τη ζωή κάποιου άλλου ή πάλι μπορεί να κοιμάσαι ακόμα. Ίσως έχεις παραπέσει κάπου ανάμεσα στη λογική, το όνειρο και την ανυπαρξία.
  Μα πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι μια ειλικρινής μέρα;






Σημείωση: το βαζάκι με τον καφέ ακόμα αγνοείται

Εσωτερικός διάλογος

Με ρωτάς:
-Πού είναι ο πάτος;
-Κοίτα πάνω! Να τος!

Ωστόσο το ταξίδι γύρω απ'τον ήλιο είναι ακόμα δωρεάν.

Εξομολογείσαι:
-Φοβάμαι κάθε φορά που πηγαίνω στην τουαλέτα,μην κατουρήσω μαζί με άλλα την αξιοπρέπειά μου.
-Φοβάμαι κάθε φορά που πέφτω για ύπνο μη και δε σε ονειρευτώ.

Μια μέρα θ'απλώσω τα χέρια μου ψηλά και θα σε πιάσω.

 
-Μεγάλωσες.
-Όπως το απαιτεί ο χρόνος.


Βγάλε την μπαταρία απ'το ρολόι.















Αφιερωμένο στην Άννα,που μεγαλώνει τόσο γλυκόπικρα,όσο πρέπει για να απολαμβάνει τη ζωή.Με την ευχή της πραγματικής απόλαυσης. 

Περίπατος (Μικρά, αφελή στιχουργήματα Ι)

Δρόμοι που τη μέρα σφύζουν από ζωή, ανθρώπους, φασαρία.
Που την νύχτα αδειάζουν και μένουν μόνοι τους.
Τα πρωινά ανάμεσα στο πλήθος είμαι ένα τίποτα.
Τη νύχτα, όχι πως γίνομαι κάτι σπουδαίο, είμαι εγώ.

Ποιος είσαι;

Ποιος είσαι;

Τη στιγμή που γεννιέσαι έχεις ήδη αποκτήσει το πρώτο στοιχείο της ζωής σου: μία ημερομηνία.

Την ίδια σχεδόν στιγμή έχεις αποκτήσει και το δεύτερο στοιχείο: ένα επώνυμο.
Και μόλις οι άλλοι αποφασίσουν πώς θα σε φωνάζουν, έχεις κι ένα τρίτο: το μικρό σου όνομα.

Αυτά είναι τα πρώτα βασικά αποδεικτικά στοιχεία για το ποιος είσαι.
Και τίποτα από αυτά δεν καθορίζεται από σένα.
Εξ αρχής είσαι αυτό που κάποιος άλλος όρισε να είσαι. 

Ποιος είσαι;

Είσαι το μικρό σου όνομα. 

Αν δεν πάσχεις από κάποια ασθένεια που αφαιρεί βασικές πληροφορίες από το κεφάλι σου, το όνομά σου είναι δύσκολο να το ξεχάσεις.

Μπορεί να θελήσεις να το αλλάξεις , μπορεί να ταξιδέψεις σε έναν τόπο που δε σε γνωρίζει κανείς και να συστηθείς ως κάποιος άλλος. Όμως πάντα το όνομά σου θα είναι αυτό που όταν το ακούς θα σκέφτεσαι φευγαλέα ότι κάποιος ίσως φωνάζει εσένα, σε ψάχνει, σε ονομάζει.

Μπορείς να ξεχάσεις το μικρό σου όνομα;

Ποιος είσαι;

-Είσαι οι επιλογές σου.

-Μα τότε με ορίζω.

-Ναι, πετυχημένη ψευδαίσθηση, σπάνιο κόλπο.

Είσαι προορισμένος να διαλέγεις ανάμεσα σε δρόμους που σε οδηγούν πάντα στον ίδιο κόσμο.
Μα αν κάτι αλλάζει είναι σε ποια πλευρά του θα κινείσαι.
Στην κοινή, ή στην...Ανάποδη;

Είσαι η στιγμιαία ύπαρξή σου στο παρόν.

Κατά τα άλλα είσαι ό,τι έμεινε από το παρελθόν και το προμήνυμα του μέλλοντος.

Είσαι ο ηθικός αυτουργός της διαιώνισης μιας μεγάλης απάτης.

Και για τον ίδιο λόγο είσαι ταυτόχρονα και το θύμα της.

Ποιος είσαι;

Είσαι ένα μάτσο ανακυκλώσιμων υλικών.

Θα γίνεις κάποτε τροφή της τροφής σου, σκόνη απ'τη σκόνη σου, σύμπαν.

Είσαι ό,τι παίρνεις μαζί σου στο θάνατο.

Μένει ανοικτή μια ημερομηνία.

Μπορείς πάντα να την ορίσεις.

Το μόνο που θα μπορούσε να είναι απαραβίαστα δικό σου.

Λοιπόν;

Ποιος είσαι;

Ο αυτόχειρας.