Ποιος μ'έβαλε εδώ πέρα;

Θα'ναι μια νύχτα σαν όλες.

Ειλικρινής: 

χωρίς έκταση

χωρίς χρώμα

άγνωστη στις αισθήσεις μου,

στην αντιληπτική μου ικανότητα.

Χωρίς εμένα.

Έτσι κι αλλιώς θολά τα βλέπω

αν τα βλέπω τα πράγματα.

Αν είναι πράγματα.

Αν είναι.
Χωρίς τέλος.

Κι ο Pascal αναρωτιέται

και αιώνια θα αναρωτιέται:

Qui m’y a mis ? 

Μα στ'αλήθεια η ερώτηση

πρέπει να'ναι άλλη -

όχι το ποιος.

Ούτε το πώς.

Ούτε καν το πότε.

Το ύστατο ερώτημα 

απαρτίζεται από τη δυσκολότερη λέξη.