Ερώτηση κρίσης (Μικρά, αφελή στιχουργήματα V)

  Δεν πιστεύω μονάχα όσα λέω.
  Πιστεύω κι άλλα, κι ας μην τα λέω.
  Δεν πιστεύω όλα όσα ακούω,
  μα απ'όσα ακούω περισσότερα ξέρω.
  Κι από όσα βλέπω
  -ή θες να βλέπω-
  καταλαβαίνω πιο πολλά.
  Έχω μονάχα ένα συνήθειο-
  όσα μαθαίνω ν'αμφισβητώ.
  Και διερωτώμαι:
  "Μην...απατώμαι;"
  Και τότε βρίσκομαι στο κενό.