Καλοκαίρι

    "Πανταχού παρών ο ουρανός μεταμόρφωσε τις πρώτες μέρες του καλοκαιριού σε σωστό Φθινόπωρο. Τα ανθισμένα φυτά και δέντρα, βρεγμένα με την αναπάντεχη λασπερή βροχή, μπούκωσαν τους δρόμους με μυρωδιές οξείες, αποπνικτικές καθώς μπλέκονταν με τους δυσάρεστους υδρατμούς των αυτοκινήτων.
   Κι εμείς βρεθήκαμε απροετοίμαστοι μέσα στους δρόμους, γυμνοί μες στη λάσπη, κατατρεγμένοι. Χωρίς μια ομπρέλα πάνω από το κεφάλι μας, χωρίς έναν ήλιο, χωρίς πολλά κέφια. Κι όμως οφείλαμε να διανύσουμε μιαν απόσταση, να τιμωρηθούμε για την αφέλειά μας, να λουστούμε την αμέλειά μας. Ο ουρανός ξέρει να μας πιάνει στα πράσα.
  Κάτω από μια στάση λεωφορείου στάθηκα βρεγμένος κι αναρωτήθηκα αν έχουμε Ιούνη, ή μήπως εγώ είχα τρέξει μπρος με τη φαντασία μου, ή πάλι μήπως είχα ξεμείνει πίσω από το ημερολόγιο κι έπρεπε τώρα να το προλάβω. Είχα εκείνη την αίσθηση πως πρέπει κάτι να κάνω, μα δεν ήξερα τι. Για μια στιγμή πίστεψα πως ήμουν εκτός τόπου και χρόνου, πως χάθηκα κάπου στο δρόμο. Ήταν η καλύτερη στιγμή εκείνης της μέρας."