Ατροφική Αλυσίδα

Δεν έγινε δουλειά. Ε, πώς το ξέρω; Κάθε μέρα χειροτερεύει. Όοοχι δεν είναι το μούδιασμα. Όχι όχι, ούτε η θλίψη είναι. Ναι τα χείλη μου σφίγγονται. Αν τρίζουν το βράδυ τα δόντια μου δεν ξέρω αλλά τα βρίσκω σπασμένα το πρωί και τα μαζεύω. Τα χέρια μου; τρέμουν, ναι. Μπα, άλλο είναι.
Ξέρεις μια λέξη...πώς τη λένε, κάτσε το'χω. Αρχίζει με όμικρον, τελειώνει με ήτα. Παίζουμε κρεμάλα; Και τα πόδια πονάνε, ναι. Αλλά πάνε. Τον βλέπεις το δρόμο; Έχουμε να ρίξουμε ακόμααα...Πάνε πάνε πάνε. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω άλλο, τόσα συμπτώματα σου είπα, ως κι ορθογραφία σου είπα. Σου είπα, τελειώνει με ήτα για να κρατιέσαι εδώ και να μην πετάς σε τίποτε ύψη ανάλαφρα. Α, και είπαμε αρχίζει με όμικρον, ένα ό-μικρον που όμως μεγαλώνει και ψηλώνει και βαθαίνει. Ε τι πώς; Άκου κάτι που μας έμαθαν στη γλωσσολογία. Ότι κάποιες λέξεις είναι ελάχιστα ζεύγη, ότι αν αλλάξεις ένα γράμμα αλλάζει το νόημα. Εγώ σου λέω για δυο που πάνε μαζί. Αλλάζεις ένα γράμμα και συμπληρώνεται το νόημα.
Ορίστε: [Ορ-γ-ή] [Ορ-μ-ή]
Αλλά στην κρεμάλα έχασες. Πάντως μη συγχύζεσαι με το ήτα στο τέλος. Κι η [νίκη] με ήτα τελειώνει. Σου φαίνεται ειρωνεία; Χα χα! Μάλλον απαίτηση αυτοκριτικής. Για να θυμάσαι πως όσο καθοριστική, δεν είναι οριστική, αλλα κινείται διαρκώς. γύρω μας, στα πρόσωπα των άλλων, μέσα μας. Κι είμαστε μέσα σε όλα, και όλα είναι μέσα μας. Είναι αυτό το τρομερό στροβίλισμα αυτή η λέξη που θα σταματούσε το σφίξιμο.
Εκεί σε θέλω.

Ποια είναι η πανδημία στην 3η μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ;

Σικάγο, 11 Απριλίου, 2020. Τριακοστή μέρα εγκλεισμού. Πρέπει να βγω έξω. Έξω.

1. Η Εντολή. 
- Η πόλη του Σικάγο από τις 20 Μαρτίου τελεί υπό την εντολή παραμονής στο σπίτι, ή αλλιώς σκέτη την Εντολή, the Order, με κεφαλαίο, γιατί βέβαια η επιβολή έχει τη σημειωτική της. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, εδώ δε χρειάζεσαι κανενός είδους "χαρτί εξόδου" ή μήνυμα για να βγεις για μία "αναγκαία" ("essential") εξωτερική δραστηριότητα. Αν όμως βρίσκεσαι εκτός σπιτιού και οι μπάτσοι κρίνουν ότι παραβιάζεις τις τρέχουσες οδηγίες, θα δέχεσαι προειδοποίηση την οποία αν παραβιάσεις θα λαμβάνεις πρόστιμο "εως" 500$, ενώ σε επόμενη παραβίαση θα συλλαμβάνεσαι (ενημερώνει ο εκπρόσωπος της αστυνομίας, Charlie Beck). Καμία σαφής επίσημη ανακοίνωση δεν έχει ως τώρα βγει όσον αφορά στον τρόπο διεξαγωγής των ελέγχων, σε ποιες περιπτώσεις επιβάλλεται το πρόστιμο, ή ποιο ακριβώς είναι το ποσό και αν διαφέρει ανά περίπτωση. Εν μέσω αυτής της ασάφειας που δίνει επικίνδυνη αυτοδιάθεση στους μπάτσους, "η Εντολή επιτρέπει δραστηριότητες σε ανοιχτούς χώρους, συμπεριλαμβανομένων: περπάτημα, τρέξιμο και ποδηλασία" (The Order allows outdoor activity, which includes walking, running, and biking - stay-at-home-order).
-Σε διάσπαρτα σημεία στην πόλη υπάρχουν σταθμοί ποδηλάτων τα οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Εν απουσία δωρεάν μέσων μεταφοράς, τα ποδήλατα αυτά αποτελούν τη φθηνότερη υπηρεσία μετακίνησης στην πόλη (λόγω μάλιστα της πανδημίας η ετήσια συνδρομή έπεσε στο 50% -50 δολάρια), ωστόσο για να τα χρησιμοποιήσεις θα πρέπει πρώτον να διαθέτεις τα χρήματα της συνδρομής, δεύτερον να έχεις smartphone προκειμένου να δώσεις τα στοιχεία σου στην εταιρία Lyft και να μπορείς να χρησιμοποιείς μία εφαρμογή για να ξεκλειδώνεις ποδήλατα, εφαρμογή η οποία καταγράφει ποιο ποδήλατο χρησιμοποιείς και τι διαδρομή ακολουθείς με αυτό ώσπου να το αφήσεις σε κάποιον σταθμό. Α, και μια λεπτομέρεια...το Σικάγο έχει καιρικές συνθήκες που επιτρέπουν την ποδηλασία μόνο δύο με τρεις μήνες το χρόνο.

2. Πάμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης;

Παρατεταγμένα περιπολικά κατά μήκος του παραλιακού δρόμου δίπλα στην όχθη της λίμνης Μίσιγκαν. Μπορεί να μην υπάρχει ρητή απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά η όχθη της λίμνης και τα δημόσια πάρκα είναι απαγορευμένες ζώνες και η παρουσία της αστυνομίας σε αυτές διαρκής. Έτσι, παρότι η Εντολή επιτρέπει εξωτερικές δραστηριότητες, στερεί τους βασικούς χώρους όπου οι άνθρωποι τις πραγματοποιούν.
Στην καρδιά του κέντρου οι πλατείς δρόμοι είναι σχεδόν άδειοι. Πάνω από το κεφάλι οι ουρανοξύστες ορθώνται επιβλητικοί μέσα στην πρωτόγνωρη ησυχία. Στους κεντρικότερους δρόμους συνάντησα περιπολικά σταματημένα. Οι μπάτσοι καθισμένοι μέσα ανά ζευγάρια. Γύρω μου σκόρπιοι περιπατητές με αθλητικά ρούχα και παπούτσια. Σχεδόν όλοι τους λευκοί. Γύρω μου ακόμη άστεγοι άνθρωποι, καθισμένοι στα πεζοδρόμια και στις αυλές κλειστών εκκλησιών, και πλανόδιοι που έχουν σταθεί στην άκρη του δρόμου και πουλούν μάσκες. Μοιάζει να έχουν κάθε λογής καταγωγή.

3. Αποχρώσεις της..."πανδημίας"

- Η δήμαρχος του Σικάγο Lori Lightfoot (σημείωση: η πρώτη γυναίκα δήμαρχος στην ιστορία της πόλης, Αφροαμερικανίδα και συζευγμένη με γυναίκα), δηλώνει στο twitter προβληματισμένη με τα δημογραφικά στοιχεία της πανδημίας, σύμφωνα με τα οποία το 72% των θανόντων από τον κορωνοϊό στο Σικάγο είναι Αφροαμερικανοί (οι οποίοι αποτελούν το 30% του συνολικού πληθυσμού της πόλης). Το Σικάγο δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα, αφού οι κοινότητες των Αφροαμερικανών σε πολλές πολιτείες μοιάζουν να πλήττονται αρκετές φορές περισσότερες συγκριτικά με αυτές των λευκών black communities hit disproportionately hard by coronavirus.

Βρε λες ο κορωνοϊός να κάνει φυλετικές διακρίσεις;...

- Τα ποσοστά ανεργίας στις έγχρωμες κοινότητες της πολιτείας του Ιλλινόι χτυπάνε ρεκόρ ανάμεσα στις διαφορετικές εθνότητες/εθνικότητες, (ενδεικτικά για προηγούμενα έτη βλ. εδώ, και για τα στοιχεία του 2019 βλ. εδω,σελ.16 - δεν περιλαμβάνονται στοιχεία για πολίτες ασιατικής καταγωγής), ενώ συχνά οι Αφροαμερικανοί εργαζόμενοι καταλαμβάνουν χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας, με το ετήσιο οικογενειακό τους εισόδημα να βρίσκεται πολλές φορές χαμηλότερα από αυτό των λευκών.
- Συνεπακόλουθα της ανεργίας και της χαμολόμισθης εργασίας είναι αναπόφευκτα τα χαμηλά επίπεδα εκπαίδευσης σε μια μεγάλη μερίδα αφροαμερικανών πολιτών (η ανώτερη εκπαίδευση είναι εξαιρετικά κοστοβόρα και θεωρείται προνόμιο ή πολυτέλεια), καθώς και η απουσία υγειονομικής ασφάλισης. Βέβαια η πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση και η παροχή υγειονομικής ασφάλισης αποτελούν "πολυτέλειες" για πολλά εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών.
- Οι "non white" (μη λευκοί) εργαζόμενοι,σε ένα μεγάλο ποσοστό καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας σε κλάδους που εν μέσω πανδημίας εξακολουθούν να λειτουργούν (βλ. david-harvey-coronavirus-political-economy-disruptions, απόσπασμα "The front lines"), συχνά χωρίς τα απαραίτητα μέσα προστασίας και βέβαια με αυξημένα ωράρια. Οδηγοί σε δημόσια μέσα μεταφοράς, υπάλληλοι σε σούπερ μάρκετ, διανομείς φαγητού, υπάλληλοι σε βιομηχανίες ή μεγάλες μεταφορικές εταιρίες είναι μερικά από τα παραδείγματα. Αυτό βέβαια σημαίνει και ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν από το σπίτι, όπως συστήνει η κυβέρνηση της πολιτείας.

Ναι κυρία Lori μου, κι εγώ τώρα όπως το βλέπω απορώ και προβληματίζομαι με τα δημογραφικά στοιχεία του κορωνοϊού...

Είναι παραπάνω από εμφανές ότι η νομοθετημένη στο παρελθόν ιδεολογική και κοινωνική έννοια του φυλετικού διαχωρισμού (racial segregation) όχι μόνο δεν έχει καταργηθεί -παρά την καθεστωτική αφήγηση- αλλά είναι και βαθειά ριζωμένη στη διαμόρφωση κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων. Παραθέτω μερικές πρώτες πηγές που βρήκα σχετικά με το πώς ο φυλετικός διαχωρισμός και οι επακόλουθες οικονομικές-κοινωνικές επιτπώσεις του εμφανίζονται στο Σικάγο: 1) reading-resources-on-the-racial-wealth-gap, 2)how-address-segregation-chicago, 3)fifty-years-later-what-the-kerner-report-tells-us-about-race-in-chicago-today/, 4) the_cost_of_segregation.pdf

4. Μένουμε... σπίτι;

-Το 2019 μελέτη καταγράφει 5290 αστέγους στην πόλη του Σικάγο, εκ των οποίων 1260 δεν έχουν πρόσβαση σε κάποιο χώρο φιλοξενίας/προστασίας, με αποτέλεσμα να ζουν στους δρόμους, κάτω από γέφυρες, ή σε πρόχειρους καταβλυσμούς με σκηνές, δίπλα από μεγάλες λεωφόρους. Άλλες αναφορές από το 2017 οι οποίες περιλαμβάνουν στοιχεία για ανθρώπους που αναγκάζονται να μένουν σε κοινόβια επειδή έχασαν το σπίτι ή τη δουλειά τους, δηλώνουν πολύ μεγαλύτερα νούμερα, (στο σύνδεσμο θα βρείτε και άλλα στοιχεία για τον πληθυσμό των αστέγων σχετικά με την καταγωγή, την εκπαίδευση, την εργασία τους). Σε ανάλογη θέση, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ανά τις ΗΠΑ (‘Stay home?’ 500,000 homeless Americans can’t follow coronavirus advice).

-Άστεγοι άνθρωποι που νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία, έχουν πρόσφατα μεταφερθεί σε κέντρα φιλοξενίας ή ξενοδοχεία προκειμένου να αδειάσει ένας αριθμός νοσοκομειακών κλινών. Δεν έχω βρει επίσημη ανακοίνωση ή δημοσίευμα που να κάνει λόγο για ιατρική παρακολούθηση όσων μεταφέρθηκαν στα ξενοδοχεία, ή για τις προβλεπόμενες παροχές κατά το διάστημα της διαμονής εκεί.

-Και αν υποθέσουμε ότι η κίνηση αυτή είναι μία προσωρινή λύση που επιχειρεί την ελάφρυνση των επιβαρυμένων νοσοκομείων εν μέσω πανδημίας, η ανυπαρξία ενός οργανωμένου και μακρόχρονου σχεδίου προνοιας για τους άστεγους της πόλης παραμένει ένα άλυτο ζήτημα. Η πολιτεία μπορεί να κλείνει τα μάτια της μπροστά στη θέα των κατατρεγμένων που η ίδια δημιουργεί, ωστόσο κάτω από τα κλειστά της βλέφαρα αυτοί θα συνεχίζουν να πληθύνονται. Η καμπύλη αύξησης της ανεργίας μοιάζει εξάλλου με κείνη της αύξησης των κρουσμάτων από τον κορωνοϊό, και γίνεται ήδη λόγος για επακόλουθη αύξηση του αριθμού των αστέγων της πόλης.

- H ιδέα της χρήσης των άδειων δωματίων των ξενοδοχείων ήρθε (όχι μόνο στο Ιλλινόι αλλά και σε πολλές πολιτείες) για να καλύψει πρωτίστως την άμεση ανάγκη για φιλοξενία και απομόνωση των εργαζομένων που υπερεκτίθενται στον κίνδυνο μόλυνσης από τον κορωνοϊό. Η δήμαρχος του Σικάγο στην πρώτη της επίσημη σχετική ανακοίνωση δήλωσε ότι η "συνεργασία" με τα ξενοδοχεία αφορά τη βοήθεια σε γιατρούς και υγειονομικούς υπαλλήλους, αστυνομικούς και πυροσβέστες, αυτούς δηλαδή που ονομάζει "vital workers", δίνοντάς τους τη δυνατότητα να μην εκθέσουν σε κίνδυνο τις οικογένειές τους. Σε αυτή την κατηγορία βεβαίως δεν εντάσσει τον τεράστιο αριθμό ανθρώπων που εργάζονται στις βιομηχανίες τροφίμων και άλλων προϊόντων πρώτης ανάγκης, ή είναι διανομείς, ή υπάλληλοι σε σούπερ μάρκετ, οδηγοί σε μέσα μαζικής μεταφοράς κ.α.

5. Μίλησε κανείς για σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα;

-Η λύση της "επίταξης" των ξενοδοχείων για παροχή υποστήριξης του συστήματος υγείας πληρώνεται από δημόσιους πόρους. Οι τοπικές αρχές του Σικάγο ήδη δίνουν 2 εκατομμύρια δολάρια μηνιαίως προκειμένου να ενοικιάζουν άδεια δωμάτια ξενοδοχείων. Στο μεταξύ ένας μεγάλος αριθμός ξενοδοχοϋπαλλήλων έχουν ήδη απολυθεί.
-Ελλείψει ενός ενιαίου πλάνου για ενίσχυση του συστήματος υγείας το οποίο είναι κατεξοχήν ιδιωτικό, οι τοπικές διοικήσεις, μεταξύ αυτών και του Σικάγο, αλλά και τα ίδια τα νοσοκομεία, απευθύνουν σε πολίτες και επιχειρήσεις έκκληση για εθελοντισμό και δωρεές. (Σας θυμίζει κάτι; Χα!) Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία αντιμετωπίζουν τρομακτικές συνθήκες εργασίας και ελλείψεις εξοπλισμού, ενώ τις ελλείψεις νοσοκομειακού προσωπικού καλούνται να καλύψουν τελειόφοιτοι ιατρικών σχολών οι οποίοι αποφοιτούν πρόωρα προκειμένου να απορροφηθούν απευθείας από τα νοσοκομεία της πόλης.  
-Στην επίσημη σελίδα ενημέρωσης για την πανδημία, οι αρχές του Σικάγο διατείνονται ότι κανένας ασθενής δε θα απορριφθεί επειδή δεν έχει να πληρώσει τα έξοδα του τεστ για τον κορωνοϊό, της νοσηλείας ή της θεραπείας (τα οποία έχει δειχθεί ότι είναι πιθανό να κοστίσουν πάνω από 30.000 δολάρια, όσο περίπου είναι το μέσο ατομικό ετήσιο εισόδημα στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή). Παρ’όλα αυτά, παρακινούν τους πολίτες που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση ή αρκετά χρήματα να απευθύνονται στα κοινοτικά νοσοκομεία της περιοχής τους.
Η παρακίνηση αυτή προβλέπει μοιραία τη δυσανάλογη επιβάρυνση του εξαιρετικά περιορισμένου αριθμού δημόσιων μονάδων, στις οποίες θα πέσει το βάρος της περίθαλψης του μεγάλου αριθμού ανασφάλιστων ή/και χαμηλόμισθων πολιτών. Το επιχειρησιακό καπιταλιστικό μοντέλο που εφαρμόζεται στην παροχή υπηρεσιών υγείας έχει καταστήσει το σύστημα αδύναμο να σηκώσει το βάρος της αντιμετώπισης μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης όπως η τωρινή. Επιπλέον, γίνεται και πάλι διαχωρισμός σε πολίτες διαφορετικών κατηγοριών, αφού η παραπάνω "σύσταση" δεν απευθύνεται προφανώς σε πολίτες ασφαλισμένους (και άρα σίγουρα καλύτερα αμοιβόμενους), οι οποίοι θα δεχθούν τις υπηρεσίες των ιδιωτικών νοσοκομείων - και ούτε σε αυτή την περίπτωση η επάρκεια εξοπλισμού και κλινών σε ΜΕΘ δεν είναι δεδομένη, το αντίθετο.

6. Με τους πολίτες άνω των 60 ετών τι γίνεται;

- Το Σικάγο επίσης δεν έχει λάβει κανένα μέτρο για (κατ’οίκον) βοήθεια μιας ακόμη μερίδας των πολιτών, αυτών άνω των 60 ετών, οι οποίοι έχει από νωρίς ειπωθεί (και επιβεβαιωθεί από τα κρούσματα και τους θανόντες στην ίδια την πόλη) ότι ανήκουν στις πιο ευπαθείς ομάδες απέναντι στον κορωνοϊό. Παρ’ ότι έχει κυκλοφορήσει από το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου φυλλάδιο με συστάσεις προς τους πολίτες άνω 60 ετών, όπου περιλαμβάνονται οδηγίες προσωπικής προστασίας και υγιεινής, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την παροχή βοήθειας για βασικές καθημερινές δραστηριότητες που είναι πιθανό να τους εκθέσουν σε κίνδυνο.
- Στην επίσημη σελίδα ενημέρωσης για την πανδημία, αναφέρεται ότι αλυσίδες σούπερ μάρκετ διευρύνουν το ωράριό τους, ανοίγοντας από πολύ νωρίς το πρωί (π.χ από τις 6 το πρωί) προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία πολίτες προτού ανοίξουν τις πόρτες τους για το υπόλοιπο κοινό...
Πολύ ωραίο το πλάνο σας κυρία Lori μου και το λοιπό συνάφι, έτσι και οι ηλικιωμένοι πολίτες θα εκτίθενται σε χώρους συνωστισμού, και οι υπάλληλοι θα δουλεύουν σαν σκλάβοι για λίγες ώρες παραπάνω, όλοι σε αβέβαιες συνθήκες προστασίας απέναντι στην πανδημία. 
Ευτυχώς υπάρχουν ορισμένες κοινοτικές κουζίνες στην πόλη, οι οποίες την τελευταία δεκαετία βοηθούν στην κάλυψη αναγκών εστίασης ευπαθών ομάδων και εν μέσω πανδημίας προσπαθούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες της κοινωνίας, παρέχοντας δωρεάν γεύματα με παράδοση κατ'οίον.

7. Μερικές ακόμα ευφυείς κινήσεις...

- Η ανταπόκριση των τοπικών αρχών απέναντι στα αυξημένα ποσοστά ενδο-οικογενειακής βίας εν μέσω πανδημίας συνίσταται στη χρηματοδότηση των εταιριών Uber και Lyft από τη διοίκηση της πόλης, για τις ανάγκες μεταφοράς θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας που καλούν μία γραμμή έκτακτης ανάγκης αναζητώντας διαφυγή και καταφύγιο. Η πόλη παρέχει χώρους φιλοξενίας των θυμάτων, ωστόσο γίνονται αναφορές για συνθήκες στέγασης που δεν πληρούν τις απαιτούμενες υγειονομικές προϋποθέσεις για προστασία από τον κορωνοϊό.
- Και επειδή μιλάμε για την Αμερική, ανάμεσα στις "βασικές επιχειρήσεις" (essential business) που παραμένουν ανοιχτές εν μέσω πανδημίας, ανήκουν και οι επιχειρήσεις πώλησης όπλων, γιατί βέβαια "έπρεπε να εξασφαλιστεί ότι οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα να προστατευτούν αν χρειαστεί"...
Στις 11 Απριλίου, δημοσιεύματα αναφέρουν αύξηση φόνων και τραυματισμών από χρήση όπλων στην πόλη του Σικάγο - With 19 dead, 47 more wounded by gunfire, Chicago sees most violent 5-day span of 2020. Απλά λέω...(μαμά μην ακούς εσύ)
-Στο μεταξύ, οι φυλακές του Σικάγο έχουν γίνει εστίες ενός πολύ μεγάλου αριθμού κρουσμάτων.
Οι κρατούμενοι μέσα από τα κελιά κάνουν έκκληση βοήθειας και φωνάζουν ότι πεθαίνουν, όσο ο κυβερνήτης του Ιλλινοι, Pritzker, καθισμένος στο γραφείο του δίνει συνεντεύξεις όπου αναφέρει ότι οι φυλακές έχουν υπερβεί τον αριθμό κρατουμένων ανεξαρτήτως πανδημίας (αυτή τη στιγμή βρίσκονται 37000 κρατούμενοι στην πολιτεία), και κάνει λόγο για μερική αποσυμφόρρηση με την απελευθέρωση των πιο ευπαθών κρατουμένων, εφόσον βρίσκονται κοντά στο τέλος έκτισης της ποινής τους...  
- Σε άλλα νέα, η μείωση των παραβιάσεων του κώδικα οδικής κυκλοφορίας έχει απογοητεύσει τις αρχές που χάνουν χρήματα καθώς οι κάμερες ασφαλείας στα φανάρια της πόλης δεν έχουν ποιον να καταγράψουν με τόσο λίγη κίνηση...
 - Πρόσφατο μέτρο αποτέλεσε η απαγόρευση πώλησης αλκοολούχων ποτών μετά τις 9 το βράδυ, καθώς όπως αναφέρεται «παρατηρήθηκε συνωστισμός» σε σημεία πώλησης αλκοόλ κατά τις βραδινές ώρες. Μέχρι στιγμής, οι αρχές έχουν κόψει πρόστιμα συνολικής αξίας πάνω από 100.000$.

Εμ, αφού οι πολίτες «μένουν σπίτι» -όσοι έχουν- και ούτε συνωστίζονται αλλού, ούτε παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, πώς θα βγάλει το δημόσιο λίγο ψωμάκι; Έπρεπε να βρεθεί ένα κερδοφόρο πρόστιμο...

Η λίστα των θεμάτων και των ερωτημάτων είναι κάθε άλλο παρά εξαντλητική. Πρόκειται μόνο για ενδεικτικά στοιχεία που φανερώνουν ορισμένες από τις κινήσεις μιας πολιτείας που δρα επιλεκτικά και μεροληπτικά υπέρ συγκεκριμένων δομών και πολιτών, και ταυτόχρονα εις βάρος άλλων, και μάλιστα των πολλών, στην προσπάθεια να συντηρήσουν το σαπισμένο κουφάρι του "αμερικανικού ονείρου".

Δεν είναι πως δεν το γνωρίζαμε, αλλά κοίτα πώς ένα σωματίδιο καταδεικνύει σε παγκόσμιο επίπεδο ότι το κυρίαρχο μοντέλο αποτυγχάνει μπροστά στις πλειοψηφίες, στην εργασία και το αίμα των οποίων τσαλαβουτάει για να επιβιώνει, οδηγώντας σε έναν επιβιωτισμό της ελίτ, ενώ στην αντίπερα όχθη η ανεργία, η έλλειψη στέγης και τροφής, η αδυναμία νοσηλείας, ορθώνονται δολοφονικά πλάι στην απειλή ενός ιού για τον οποίο μάλιστα δεν έχουμε σαφή εικόνα ως τώρα.

Δε βρίσκω ταιριαστό επίλογο, αφού δεν έχουμε τελειώσει ακόμα...Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο κόσμος πάσχει από πολλαπλές πανδημίες τις οποίες πρέπει να ποτινάξουμε, κι ο κορωνοϊός -με την υψηλή μεταδοτικότητα και με τα επίπεδα θνησιμότητάς του- δε μοιάζει να είναι η πιο δολοφονική από αυτές.

Και λίγα κείμενα στα ελληνικά:

1) David Harvey - Η πανδημία αποδιαρθρώνει τον παγκόσμιο καπιταλισμό

2) Νaomi Κlein - Ο κορωνοϊός είναι η τέλεια καταστροφή για τον καταστροφικό καπιταλισμό

3) https://www.imerodromos.gr/o-ios-den-einai-taxikos/

Πέφτω για ύπνο, καλημέρα.

Τη νύχτα η πόλη σκορπίζεται στο διάστημα | Τα σπίτια αιωρούνται και μέσα οι άνθρωποι σαν ψάρια σε γυάλες κολυμπούν στο βαθύ μαύρο | αλλά από τα παράθυρα φαίνονται χαμογελαστά τα πρόσωπά τους | Απόψε κούνησε τα άκρα της πιο δυνατά | προσπέρασε πόλεις και άλλα διαστημικά μορφώματα και έφτασε στο σπίτι της | Στις χούφτες της κρατάει χιόνι | Δείτε | τώρα το χιόνι ασπρίζει τη μέρα και η πόλη την νύχτα | Ο ωκεανός απλώνεται ανάμεσα στα πόδια της αλλά ευτυχώς μπορεί να πατάει το ένα της πέλμα εδώ και το άλλο εκεί | Έτσι επιπλέει πάνω στη γη | Τι ώρα είναι εκεί; | Τι ώρα είναι εδώ; | Η απόσταση είναι ένα μέγεθος φανταστικό | Αν λυγίσεις σωστά το χάρτη μπορείς να φέρεις δίπλα όποια σημεία θέλεις | Κι η λίμνη θα μπορούσε να'ναι θάλασσα | Και το σπίτι θα μπορούσε να'ναι δικό της | Οι δρόμοι πάντως κι εδώ είναι γκρι | αλλά οι διαβάσεις μικρές | ίσα που χωράει ένας άνθρωπος να τις πατήσει  | Οι άνθρωποι εδώ ξέρουν πολύ καλά πώς να βαδίζουν | Αλλά δεν ξέρουν πού πηγαίνουν | Και τα νεύματα είναι όλα προσεγγιστικά | αλλά τα βλέμματα αποθαρρυντικά | Φέρνει απελπισία | που όταν σκοτεινιάζει δε φαίνονται καθόλου τα αστέρια | Μία διακοπή ρεύματος χρειάζεται | Μία γενική διακοπή | Πέφτω για ύπνο | Καλημέρα

Είμαι είσαι είναι

[Οποιαδήποτε αλληλεπίδραση δύο μερών διακρίνεται από τη μεταξύ τους απόσταση που, απροσπέλαστη καθώς είναι, δεν επιτρέπει ποτέ την πραγματική επαφή. Το μάθημα που μας διδάσκει η αφή είναι πως αντί να προσπαθούμε να αγγίξουμε τον κόσμο, πρέπει να κατανοήσουμε πως είμαστε εντός του. Όλα είναι μέσα μας, και εμείς είμαστε μέσα σε όλα.]

είμαι 

κάθε αυτό που δεν είναι εγώ 

που είναι χωρίς να είμαι

που είμαι χωρίς να είναι

όλα 

         

Ελάχιστα ζεύγη

Ο Εγώ κι ο Εσύ

Ο Εγώ κι ο Εσύ γεννήθηκαν την ίδια μέρα.
Έζησαν μακριά ο ένας απ' τον άλλο.
Δε συναντήθηκαν ποτέ.
Γιόρτασαν τα γενέθλιά τους 82 φορές.
Μετά πέθαναν.



Ο Προχωρώ κι ο Υποχωρώ

Ο Προχωρώ πήγε ένα βήμα μπροστά.
Ο Υποχωρώ κοίταξε τον Προχωρώ.
Ο Προχωρώ έκανε άλλο ένα βήμα μπροστά.
Έφτασε τον Υποχωρώ.
Μετά έκανε ακόμα ένα βήμα μπροστά.
Ο Υποχωρώ τότε έκανε ένα βήμα πίσω
και τον έφτασε.



Ο Σε κοιτώ κι ο Κοίτα με 

Ο Σε κοιτώ κοίταξε τον Κοίτα με.
Ο Κοίτα με κοίταξε αλλού.



Ο Με πατείς κι ο Σε πατώ

Ο Με πατείς πόνεσε
κι ο Σε πατώ γέλασε.



Ο Σ'αγαπώ κι ο Σ'αγαπάω

-Σ'αγαπώ
-Σ'αγαπάω.



Ο Ένας κι ο Κανένας

Ο Ένας ήταν μόνος.
Ο Κανένας δεν ήταν.

Circulus in probando

Κοίτα, κάνω ποδήλατο χωρίς χέρια.
Κοίτα ,
Κοίτα με!
Χωρίς χέρια.
Χωρίς οδηγίες.
Κοίτα με πώς πέφτω πίσω από το δρόμο!
Ούτε φωνάζω,
Ούτε κλαίω.
Πίσω από το δρόμο έμεινε
Αυτό που είχα σκεφτεί.
Αλλά
Δε φοβάμαι.
Κι έτσι δεν περιμένω.
Μπορώ και πέφτω
Ατέρμονα.
Οι ρόδες είναι φτιαγμένες για να γυρνάνε.
Χωρίς χέρια.
Κοίτα.

The gap (Μικρά, αφελή στιχουργήματα VΙΙ)

Θα σου πω κάτι.
Εσύ θα το σκεφτείς για λίγο.
Μετά θα το ξεχάσεις.
Εγώ δεν μπορώ.

Ποιος μ'έβαλε εδώ πέρα;

Θα'ναι μια νύχτα σαν όλες.

Ειλικρινής: 

χωρίς έκταση

χωρίς χρώμα

άγνωστη στις αισθήσεις μου,

στην αντιληπτική μου ικανότητα.

Χωρίς εμένα.

Έτσι κι αλλιώς θολά τα βλέπω

αν τα βλέπω τα πράγματα.

Αν είναι πράγματα.

Αν είναι.
Χωρίς τέλος.

Κι ο Pascal αναρωτιέται

και αιώνια θα αναρωτιέται:

Qui m’y a mis ? 

Μα στ'αλήθεια η ερώτηση

πρέπει να'ναι άλλη -

όχι το ποιος.

Ούτε το πώς.

Ούτε καν το πότε.

Το ύστατο ερώτημα 

απαρτίζεται από τη δυσκολότερη λέξη.

Κρίση

    Μια απροσδιόριστη τελεολογία διέπει τη σκέψη σου. Δε σου είναι διαρκώς φανερό, όμως ακόμη και πολύ μικρά πράγματα που κάνεις τα κατατρέχει η προσμονή μιας απάντησης. Κι είναι αφόρητη, και θες να απαλλαγείς από αυτή την αίσθηση πως όλα έχουν ένα σκοπό.
    Κι ίσως βέβαια το τέλος να μην είναι παρά κάτι που κληρονόμησες με τη γέννησή σου για να εξασφαλίσει κάτι πολύ βασικό: τη ζωή σου. Μοιάζει σαν να πρέπει πάντα να προσμένεις κάτι ώστε να συνεχίσεις να ζεις.
    Αν όμως ο σκοπός αυτός περιορίζει τις αμέτρητες δυνατότητες που έχεις, τις αμέτρητες δυνατότητες που είσαι; 

    Ίσως αν αφαιρέσεις τον σκοπό, αν απαλλαγείς από την προσδοκία του αποτελέσματος, αυτό που μένει δεν είναι παρά η ίδια η επιθυμία σου για την εκάστοτε πράξη ή επιλογή. Όλη σου η ζωή γίνεται ο πόθος για την ίδια τη ζωή.
    Αν λοιπόν αυτό που κάνεις δεν (σε) οδηγεί πουθενά, ή τέλος πάντων αν δεν οδηγεί εκεί που οραματίζεσαι να πάει, θα εξακολουθείς να το επιθυμείς; Αν γνωρίζεις πως δεν υπάρχει τίποτα να προσμένεις, θα αντέξεις να θέλεις; Αν η προσπάθειά σου δε σε ανταμοίβει με την αίσθηση της χαράς, κι ίσως μόνο να φέρει μια βαριά ευθύνη, θα τη συνεχίσεις με ενθουσιασμό; Αν οι ιδέες σου δε βρίσκουν εφαρμογή γύρω σου, παρά μόνο ίσως μέσα σου, θα επιμείνεις στον αγώνα;
    Αν η απάντηση είναι ναι, τότε ίσως να έχεις χαρίσει στον εαυτό σου μια μικρή δόση ελευθερίας.

Νανούρισμα

Πέρασε η μέρα.

Κλείσε τα μάτια σου.

Πέσε στο πάτωμα

 κι αποκοιμίσου.

Ο ύπνος φρόντισε να'ναι ανήσυχος

αφού τη μέρα σου περνάς βουβός.

Πάνω απ'το πρόσωπο το προσωπείο σου

σου επιτρέπει να αναπαυθείς.

Μέσα στον όχλο που περιφέρεσαι

νιώθεις σπουδαίος και ασφαλής.

Μα στον καθρέπτη ο μελλοθάνατος

που σε κοιτάζει, ήδη νεκρός.

Τι κι αν τεντώνεσαι στο κρεβάτι σου;

Τι κι αν τα πρωινά στέκεις ορθός;

Σ'έχουν πατήσει τα ίδια τα πόδια σου

κι είν' ακατόρθωτο να σηκωθείς.

Καθηλωμένος στη ματαιότητα

έχεις ξεχάσει να προσπαθείς,

κι από μπροστά σου ατμοσφυρίζοντας

περνά ο ύστατος πια συρμός.

2012